Əlvida dediyim gün içimdə bir dünya susdu.
Bəzən ən ağır söz, sadəcə bir “əlvida”dır.
Vida, getməyə cəsarət edib qalmaq istəməkdir.
Səni sevdim, amma getməyini də səssiz qəbul etdim.
Əlvida demək, sevdiyini itirmək qədər acıdır.
Ayrılıqlar da sevgiyə aiddir – bəzən susaraq, bəzən ağlayaraq.
Səninlə vidalaşmaq, bütün arzularımla vidalaşmaq idi.
Əlvida... bir ömrün səssiz sonu.
Bəzən “əlvida” demək, “səni hələ də sevirəm” deməyin başqa yoludur.
Gedişinlə boşalan ürəyimdə səssiz bir fırtına başladı.
Əlvida – bəzən söylənilməyən ən səmimi sevgidir.
Səni sevirəm, amma getməyinə də susuram...
Vida sözləri ağızdan çıxmaz, gözlər danışar.
Qalan xatirələr oldu, sən getdin, mən qaldım.
Hər ayrılıq bir az ölüm, bir az xatirədir.
Əlvida demək, hər gün səni düşünməyə davam etməkdir.
Ayrıldıq, amma izlərin hələ də ürəyimdədir.
Gözlərimlə səni vidalaşdırdım, dilim demədi.
Əlvida – bir sevginin səssizcə sonu.
Sən getdin, mən isə sənsizliyin içində itdim.
Gedişinlə qaranlıq başladı, bir ömürlük.
Səni sevdiyim qədər səssiz qaldım.
Əlvida – sevən ürəyin son səsi.
Bəzən vidalaşmaq, qorumaq üçün atılan addımdır.
Səni unutmadım, sadəcə daha çox susuram.
Göz yaşlarımda izlərin var – hər biri bir xatirə.
Əlvida demək, sevmədiyim anlamına gəlmir.
Getdin... sanki hər şey yarımçıq qaldı.
Səni unutmaq deyil, səni içimdə yaşatmaqdır ayrılıq.
Ən acı vida, söylənməyən, içə atılandır.
Səssiz gedənlər, ən çox ağrı verənlərdir.
Göz yaşlarım səni anlatmaq üçün axır...
Əlvida, deyə bilmədim... baxışlarımla dedim.
Hər şey gözəl idi... sən gedənə qədər.
Vidalaşmaq çətin deyil, xatirələrlə yaşamaq çətindir.
Getməyinlə yox, səni unuda bilməməyimlə sınmışam.
Səssiz bir əlvida, səssiz bir sonluq deməkdir.
Gedişinlə ürəyimdə izlər qoydun.
Əlvida dedik, amma qəlbimdə qaldın.
Səni sevərək vidalaşdım – ən çətin seçim.
Ayrılıq – hələ də sevirkən getməkdir.
Əlvida dedik, amma heç bitmədik...
Göz yaşlarım səni çağırır hər gecə.
Sənsiz həyat – mənasız bir cümlə kimi.
Hər əlvida bir az ümid, bir az sönən sevgi.
Gedişinlə yoxluğun başladı içimdə.
Sevgiyə vida – ən səssiz çöküş.
Əlvida – təkcə bir söz deyil, bir ömürlük susqunluqdur.
Səni bağışladım, amma özümü heç vaxt.
Gedişinlə bir şeylər ölüb getdi içimdə.
Vidalaşmaq – səni hələ də sevdiyimi bilə-bilə getməkdir.
Əlvida – səni sevən qəlbin ağrısı.
Ayrıldıq, amma xatirələr bizi tərk etmədi.
Gözlərim “qal” deyirdi, dilim susdu...
Səni unutmaq deyil məqsədim, sənlə yaşamağı öyrənməkdir.
Ən gözəl nağılın ən acı sonu idik.
Əlvida demək, sənsiz davam etmək cəsarətidir.
Hər “əlvida” bir yaradır qəlbdə.
Gedişin mənə ən böyük dərs oldu – sevmə!
Hər vidada bir az azaldım.
Səninlə vidalaşmaq, nəfəs almağı unutmaq kimidir.
Sevgiyə “əlvida” deyə bilmək – ən çətin addımdır.
Gözlərimin içində gizli bir ayrılıq var.
Əlvida demədim, çünki hələ ümid edirəm.
Səni bir ömür sevdim, bir cümlə ilə vidalaşdım.
Səninlə son söhbətim – səssiz bir ayrılıq idi.
Sevmək gözəldir, amma ayrılıq öldürür.
Əlvida demək – qırılmış qəlbin son çırpınışıdır.
Hər “əlvida” bir az məni aparır səndən.
Səni unutmaq yox, sənsizliyə alışmaqdır çətin olan.
37
